پژوهش و نشر سلکو | اهمال‌کاری تحصیلی در شخصیت های کمال گرا

پیشگفتار

رشد و بالندگی هر جامعه‌ای مرهون نظام آموزشی آن جامعه است. بر این اساس همه ساله کشورها مبالغ قابل توجهی از درآمد ملی خود را صرف آموزش و پرورش می‌کنند. کمال‌گرایی، يكي از متغيرهايي است كه در چند دهه گذشته به عنوان يك سازه چند بعدی[1] مورد مطالعه قرار گرفته است. کمال‌گرایی افراد بسته به شرايطي كه در آن قرار داشته و دارند و نگرش آنها از اين شرايط می‌تواند هم جنبه‌ی مثبت و بهنجار داشته باشد و به موفقيت، خشنودي و رضايتمندي بينجامد و هم جنبه‌ی نابهنجار داشته باشد و به ناخشنودي، نارضايتي، نااميدي و آسیب‌های روان‌شناختی منجر گردد (هوم چك[2] ،‌1978 ، به نقل از برزگي 1390). یكي از مشكلات تشریح ساختار كمال­گرائي تشخيص جنبه ها و ابعاد مثبت و منفي آن است در واقع مرز بسيار ظریفي بين معيارها و عملكردهاي برتر یا کمال‌گرایی و انتظارات نامعقول وجود دارد. (سبز ميداني ،1389)

بايد دانست كه افراد در موقعیت‌های مختلف، از لحاظ ادراك و مواجهه با انواع تكاليف، رويدادها و تعارض‌ها با هم متفاوت‌اند و اين امر به ویژگی‌های شخصيتي آنان مربوط است. بعضي از صفات شخصيتي می‌توانند نقش مهمي در سبب‌شناسی و پيشرفت اختلالات داشته باشند. شخصیت^[3] را می‌توان آن الگوهای معین و مشخصی از تفکر٬ هیجان و رفتار تعریف کرد که سبک شخصی فرد را در تعامل با محیط اجتماعی و مادی‌اش رقم می‌زنند. به عبارت دیگر شخصیت شامل ویژگی‌های نسبتاً باثبات و پایدار است که در توصیف آن‌ها از صفاتی همچون زودرنج، مضطرب٬ پرحرف٬ درون‌گرا و برون‌گرا و غیره استفاده می‌شود. (اتکینسون و هیلگارد[4] ، 1392 ، به نقل از سبز ميداني ، 1389).

اهمال‌کاری در بین دانشجویان، پدیده‌ای شایع است. پژوهشگران زيادي در خصوص اهمال‌کاری مطالعه کرده‌اند. در عصر حاضر، دانشجويان از جمله اعضای مهم و تأثیرگذار جوامع به شمار می‌روند. از جمله مشکلاتی که انسان‌ها به‌خصوص دانشجويان با آن مواجه هستند اهمال‌کاری آنان است. در سال‌های اخیر توجه بیشتري به چگونگی ایجاد و درمان این پدیده شده است. اهمال‌کاری یا به آینده موکول کردن کارها آن‌قدر متداول است که شاید بتوان آن را از تمایلات ذاتی انسان برشمرد؛ اگر چه اهمال‌کاری همیشه مسئله‌ساز نیست، اما در اغلب موارد از طریق ممانعت از پیشرفت و عدم دسترسی به اهداف، پیامدهاي نامطلوب و جبران‌ناپذیری به همراه دارد (رواند[5]،2001،‌به نقل از سروقد 1390).

داود سواری

بهار1397