درباره نویسندگی پائولو کوئلیو و کتاب کیمیاگر

پائولو کوئلیو (به پرتغالی Paulo Coelho) متولد ۲۴ اوت ۱۹۴۷، از نویسندگان معاصر برزیل است.

رمان‌ های او در میان عامه مردم بسیار پرطرفدارتر است و در سرتاسر کشورهای دنیا، علاقه ­مندان بسیاری دارد. پائولو کوئیلو از سال ۲۰۰۷، در زمینه فقر و گفت و گوی بین فرهنگی، سفیر صلح سازمان ملل متحد شد.

این نویسنده از آزاد شدن مواد مخدر مثل کوکائین یا ماری جوانا، دفاع می کند. او عقیده دارد مهم ترین علت جذاب بودن آنها در میان جوانان، همین ممنوع بودن آنهاست. مسئله ای که برای خود وی، تجربه های بسیار تلخی را به همراه داشت.

آغاز زندگی

کوئیلو در ریودوژانیرو برزیل چشم به جهان گشود. مادرش لیژیا خانه‌ دار و پدرش مهندس بود. پائلو از نوجوانی قصد داشت نویسنده بشود. او این موضوع را با مادرش در میان گذاشت. اما مادرش به او گفت: «عزیز من، پدر تو مهندس است.

او منطق گراست، انسانی منطقی با چشم‌ اندازی بسیار مشخص از جهان. آیا تو واقعاً می‌ دانی اگر یک نویسنده بشوی چه معنایی دارد؟» پائولو پس از تحقیق های فراوان خود، نتیجه گرفت که یک نویسنده «همیشه عینک می‌ زند و هرگز موی خود را شانه نمی‌ کند و وظیفه‌ ای دارد و هرگز نسل خودش قادر به درک او نیستند».

او در 16 سالگی به فردی درون گرا تبدیل شد و سرپیچی های وی، پدر و مادرش را بر آن داشت تا وی را به مؤسسه روانی بسپارند. کوئیلو پیش از آنکه به 20 سالگی برسد، سه بار از آنجا فرار کرد.

این نویسنده بعدها می گوید که «آنها نمی‌ خواستند به من صدمه بزنند، اما آنها نمی‌ دانستند چه کار باید بکنند، آنها این کار را برای نابود کردن من انجام ندادند، بلکه آنها برای نجات من این کار را کردند».

پدر و مادرش آرزو داشتند پسرشان حقوق بخواند. به همین دلیل، او به خاطر آرزوهای آنها، در مدرسه حقوق نام نویسی کرد و از آرزوی خود که همانا نویسنده شدن بود، دست کشید. اما او در آن مدرسه، بیش از یک سال دوام نیاورد و سرانجام مدرسه را ترک کرد. او مدتی مثل یک هیپی زندگی کرد. او به گشت و گذار در کشورهای جهان پرداخت؛ از جنوب آمریکا به شمال آفریقا، مکزیک و اروپا رفت.

در سال ۱۹۶۰ معتاد به مواد مخدر شد. هنگامی که از سفرهای خود به برزیل بازگشت، به ترانه سرایی پرداخت.

زندگی شخصی

همسر کوئلیو کریستینا اویتیسیکا نام دارد.

کوئلیو به همراه همسرش، بین اروپا و ریو دو ژانیرو در برزیل، زندگی می کنند. کوئلیو به مذهب کاتولیک رومی گرایش دارد و همواره در مراسم ربانی آن شرکت می کند. این نویسنده در سال ۱۹۹۶، مؤسسه پائولو کوئلیو را تأسیس کرد.

او در مؤسسه خود به کودکان و افراد مسنی که مشکلات مالی دارند، کمک می‌ کند. سازمان ملل متحد در سپتامبر ۲۰۰۷، کوئلیو را پیام آور صلح نامید

نقطه عطف زندگی

در سال ۱۹۸۶، این نویسنده بیش از۵۰۰ مایل در جاده «سانتیاگو د کامپوستلا» در شمال غربی اسپانیا، پیاده روی کرد که در زندگی اش شد به نقطه عطفی تبدیل شد. در این راه، کوئلیو توانست یک بیداری معنوی را تجربه کند.

نویسنده خود در یکی از مصاحبه هایش گفت: «در سال ۱۹۸۶، من از کارهایی که می‌ کردم احساس خوبی داشتم.

با کاری که داشتم آب و غذای من در حدی فراهم می‌ شد که بتوانم روی تمثیل کیمیاگر کار کنم. کسی را داشتم که او را دوست می داشتم. اما آنها رؤیای من نبود. نویسنده شدن رؤیای من بود و هنوز هست».

سپس ترانه سرایی را که شغلی پردرآمد برای وی بود، رها کرد و تمام وقت خود را صرف نویسندگی کرد.

برچسب های سیاسی

در سال ۱۹۷۴، دولت نظامی حاکم، پائولو کوئلیو را به جرم فعالیت‌ های «خرابکارانه» دستگیر کرد. این دولت که تا آن زمان، حدود ده سال بر برزیل حکومت می کرد، شعرهای کوئیولو را شعری چپ گرا و تهدیدآمیز می دانست. کوئلیو پیش از آنکه به نویسندگی روی آورد، چندی به بازیگری، روزنامه نگاری و کارگردانی تئاتر مشغول بود.

نویسندگی حرفه‌ ای

اولین اثر کوئلیو، کتابی به نام «آرشیوهای جهنم» بود که در سال ۱۹۸۲ منتشر شد.

این اثر نتوانست فروش خوبی به دست آورد و در حقیقت با شکست رو به رو شد. چند سال بعد یعنی در سال ۱۹۸۶، کوئیلو با گروهی که معروف به راهنمای عملی خون‌ آشامی بود، همکاری کرد. اما پس از آن متوجه ماهیت نامناسب این گروه شد و از آنجا کناره گرفت.

بعد از خاطرات یک مغ سانتیاگوی کامپوستلا در سال ۱۹۸۶، پائولو کوئلیو رمانی را به نام خاطرات یک مغ (ترجمه عنوان انگلیسی: «زیارت») نوشت. یک سال بعد از این رمان بود که کوئلیو، کتاب کیمیاگر را نگاشت.

این کتاب را یک ناشر کوچک برزیلی در ۹۰۰ نسخه منتشر کرد. کوئلیو ابتدا تصمیم گرفت آن را تجدید چاپ نکند. اما بعد از آن یک چاپخانه بزرگتر را پیدا کرد و کتاب بعدی خود را به نام بریدا چاپ کرد.

رکورد های نویسنده کیمیاگر

اما پس از چاپ این کتاب، کتاب کیمیاگر پرفروش ترین کتاب برزیلی شد. کتاب کیمیاگر تاکنون با فروش بیش از ۶۵ میلیون نسخه، یکی از پر فروش‌ ترین کتاب‌های تاریخ است.

کتاب کیمیاگر به بیش از ۷۰ زبان دنیا ترجمه شده است و هفتاد و یکمین ترجمه، به زبان مالتی بود. کتاب کیمیاگر بیشترین تعداد ترجمه را به خود اختصاص داده است و به همین دلیل، در فهرست رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.

کوئلیو تنها نویسنده زنده است که کتابش به بیشترین زبان‌ های دنیا ترجمه شده‌است. کوئلیو پس از چاپ کتاب کیمیاگر، تقریباً هر دو سال یک بار یک رمان چاپ کرده است.

از آثار پائولو کوئلیو

• برخی از آثار وی عبارتند از:
• کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریستم
• کوه پنجم
• ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد
• شیطان و دوشیزه پریم
• یازده دقیقه
• مثل رود روان
• ندیمه‌ های اودین و جادوگر پورتوبلو.

کوئلیو برای شروع نویسندگی خود (خاطرات یک مغ) زمان بسیاری درنگ کرد و تلاش می کرد بر تعلل خود غلبه کند.

بنابراین با خود گفت: «اگر من امروز یک پر سفید ببینم، آن نشانه‌ ای است از جانب خدا که می‌ گوید باید یک کتاب جدید بنویسم». سپس کوئلیو در پنجره یک فروشگاه، پر سفیدی پیدا کرد و به این ترتیب در آن روز، کار نوشتن را آغاز کرد.

شرح آثار نویسنده کیمیاگر

این نویسنده تا به امروز، 30 کتاب چاپ کرده است.

کوئلیو از بین کتاب های خود، در کتاب های خاطرات یک مغ، ندیمه های اودین و «الف»، به شرح زندگانی خود پرداخته است. دیگر کتاب های کوئلیو، کتاب های تخیلی هستند که از تجربه های زندگی وی سرچشمه می گیرند.

همچنین برخی از کتاب های وی، مانند کتاب مکتوب و کتابچه راهنمای جنگجوی نور، مجموعه مقالات و ستون های روزنامه و نیز آموزه های منتخب نویسنده هستند. پائولو کوئلیو در بیشتر از 150 کشور جهان، بیشتر از ۱۰۰ میلیون جلد کتاب فروخته است. او در بین نویسنده های پرتغالی، جزو پرفروش ترین آنهاست.

همچنین این نویسنده هفته ای سه بار در وبلاگ شخصی خود، مطالبی می نویسد. در سال 2014، پائولو کوئلیو گفت و گویی با نشریه وال استریت ژورنال انجام داد و در آنجا بود که اعلام کرد قصد دارد برای ارتباط همیشگی با خوانندگان آثار خود، وارد شبکه های اجتماعی شود.

عادت به اشتراک گذاری آثار خود در اینترنت

پائولو کوئلیو کتاب های خود را در شبکه های به اشتراک گذاری فایل، منتشر می کند و از این کار خود به شدت دفاع می کند.

برای مثال، یکی از طرفدارهای او، یکی از رمان های او را به روسی ترجمه کرد و آن را به صورت آنلاین منتشر کرد. به این ترتیب، او توانست بدون هیچ ترفیع یا تبلیغ اضافی، فروش کتاب های خود را از 3000 به یک میلیون در طول سه سال برساند. از آنجایی که مطالب کوئلیو در وب سایت، همواره در دسترس همگان است، نویسنده‌ ای به نام جف جارویس در کتاب خود که «گوگل چه می ‌کند» نام دارد، کوئلیو را «نویسنده گوگلیست نامید»

فعالیت های پائولو کوئلیو

• عضو هیئت مدیره مرکز صلح شیمون پرز مشاور ویژه یونسکو برای «گفتگوی بین فرهنگی و همگرایی معنوی»
• عضو هیئت مدیره بنیاد شواب برای کارآفرینی اجتماعی
• عضو آکادمی ادبیات برزیل
• عضو شورای مشاوره بین‌ المللی – مذاکرات مقدماتی بین‌ المللی هاروارد
• عضو هیئت مدیره مرکز آزادی رسانه‌ ای دوحه
• در تاریخ ۹ مه ۲۰۰۶، رئیس‌جمهور بلغارستان، جورجی پاروانو، به این نویسنده «جایزه پر افتخار رئیس‌جمهور» را اهدا کرد.

پائولو کوئلیو در سال ۱۳۷۹، به شهرهای تهران و شیراز سفر کرد.